Αληθινά πλάνα από τη θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου [03 Μαρτίου 1957]

Υπέρ βωμών και εστιών: Καλεσμένος ο Κώστας Κυριακού, μια ηρωική μορφή της Β. Ηπείρου [14 Φεβρουαρίου 2024]

Η αντίδραση του πατέρα του Αυξεντίου μόλις είδε τον καμμένο γιο του

Ο θρυλικός τομεάρχης της ΕΟΚΑ, ο αϊτός του Μαχαιρά. Από την κατεχόμενη σήμερα Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου. Από τα εφηβικά του χρόνια, εκδηλώνει με τη μαθητική του δράση την παθολογική του αγάπη προς την Ελλάδα, αφήνοντας να διαφανεί από τότε τι θα επακολουθούσε.

Πάνω από 20.000 λαού συμμετείχαν στο συλλαλητήριο για την ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ με κεντρικό σύνθημα ΝΑ ΠΑΡΗ ΘΕΣΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

Στὴν Λαύρα τῶν Σπηλαίων του Κιέβου ζοῦσαν δύο μοναχοί, ὁ ἱερομόναχος Τίτος καὶ ὁ διάκονος Εὐάγριος. Ἦταν φίλοι. Καὶ ὁμόφρονες. Ἡ μεταξύ τους ἀγάπη ἦταν παράδειγμα. Οἱ ἄλλοι ἀδελφοί, ποὺ τοὺς ἔβλεπαν, ὠφελοῦντο, οἰκοδομοῦνταν καὶ τοὺς θαύμαζαν.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Εὐτρόπιος καὶ Κλεόνικος κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀμάσεια τοῦ Πόντου καὶ ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.).

Στις 3 Μαρτίου του 1918 υπεγράφη το τρίτο μέρος της Συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ ανάμεσα στην μπολσεβικική Ρωσία και τις Κεντρικές Δυνάμεις, τη Γερμανία και τους συμμάχους της, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η νεοσύστατη Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία παρέδιδε στα χέρια του αντιπάλου τεράστια εδάφη.

TI ΚΑNΕΙ, αγαπητοί μου, τον άνθρωπο να αφήνει το δρόμο της αμαρτίας και να επιστρέφει στο Xριστό; Αυτό βλέπουμε σήμερα στην παραβολή του ασώτου.

Στην υλιστική και τεχνοκρατική κοινωνία του 20ού αιώνα έζησαν με τη χάρη του Θεού και διακρίθηκαν για τις πνευματικές τους αρετές αγιασμένες μορφές, οι οποίες αποτελούν τους φωτεινούς σηματοδότες για κάθε άνθρωπο, που αναζητά να ανακαλύψει την αγιότητα και την αρετή. Μία τέτοια μορφή έζησε και στην περιώνυμη πόλη των Αθηνών με την ανεκτίμητη πολιτιστική της κληρονομιά και την ένδοξη εκκλησιαστική της ιστορία, η οποία δεν εξαντλείται κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες με την παρουσία επιφανών ιεραρχών, όπως οι Άγιοι Ιερόθεος και Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και σοφών απολογητών, όπως ο Άγιος Αριστείδης ο φιλόσοφος ή και με τη δράση γενναίων αγωνιστών της πίστεως κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπως η Αγία Φιλοθέη και ο Άγιος Μιχαήλ ο Πακνανάς.

Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου 2023 κατά του Ισραήλ, μεγάλο μέρος του διεθνούς ενδιαφέροντος της Τουρκίας έχει επικεντρωθεί στην προστασία της Χαμάς.

Ο λαός της Σάμου, πιστός στις παραδόσεις του, δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τα προνόμια που του παρείχε ο Σουλτάνος στα 78 χρόνια της Ηγεμονίας της νήσου. Το βλέμμα του ήταν πάντα στραμμένο προς την Μητέρα Ελλάδα και δεν έβλεπε την ώρα που θα πραγματοποιούνταν το όνειρό του, η Ένωση με τον κορμό του Έθνους.

'Ηταν Σάββατο βράδυ, φάγαμε χαλλούμι και ψωμί και διψάσαμε. Έξω έβρεχε ασταμάτητα. Οι τσίγκοι του κρησφυγέτου ήταν μεταχειρισμένοι, γεροί μεν, αλλά με αρκετές τρύπες. Από αυτές έτρεχε μέσα νερό οπόταν βάζαμε το παγούρι μας και μαζεύαμε νερό προσπαθώντας με αυτό το τρόπο να ξεδιψάσουμε.

Όταν σταμάτησε η βροχή ο Αυξεντίου ζήτησε εθελοντές να κατέβουν στο ποταμό να φέρουν νερό. Αμέσως είπα : ''Nα πάω εγώ Μάστρε;'''' Kάτσε βρε τζιαμέ που είσαι , να τζιυλήσεις τίποτε πέτρες τζιαι να μας πάρουν χαπάρι οι Εγγλέζοι! Να παν οι βουνίσιοι.'' Και διέταξε τον Φειδία και τον Αντρέα.

Ύστερα από μισή ώρα γύρισαν και μας είπαν πως δεν είδαν και δεν άκουσαν κινήσεις των Άγγλων. Εν τω μεταξύ ξανάρχισε η βροχή και ο Αυξεντίου είπε : ''Αν ακούαμε του Ματρόζου (Αυγουστής Ευσταθίου) τωρά θα είμαστε μέσα στη βροχή και θα τουρτουρούσαμεν, ενώ τωρά είμαστε μέσα το κρησφύγετο και ωχ βράζουμε.''

Είχα προτείνει πριν να μην μείνουμε στο κρησφύγετο το βράδυ αλλά μέσα σε λατζιές 500 μέτρα μακρυά για να δοκιμάσουμε αν ήταν προδομένο ή όχι.Και ο Αυξεντίου συνέχισε: '' Αν μέναμε έξω στις λατζιές σε περίπτωση έρευνας θα μας έβρισκαν , ενώ τωρά που εννά βρουν μια τρύπα μες τη γη;''
 
Όταν τον ρώτησα αν είναι προδομένο το κρησφύγετο τι θα κάνουμε , μου απάντησε '' Εγώ θα πολεμήσω ''.

Έτσι καταλήξαμε και μείναμε στο κρησφύγετο. Για μας ήταν η τελευταία μας μέρα ως αντάρτες και για τον Αυξεντίου ως θνητό.

Η επόμενη μέρα θα ήταν η μεγάλη μέρα της δοκιμασίας.''.

Πηγή: Pride Of Famagusta, Ιστορικές Μνήμες Ε.Ο.Κ.Α.

Το παιδί έχει δικαίωμα στη ζωή, έχει δικαίωμα να μεγαλώνει μαζί με τη μητέρα και τον πατέρα του, να γεννιέται ελεύθερο και όχι να αγοράζεται και να πωλείται. Το παιδί στο ομόφυλο ζευγάρι είναι το άφωνο μέλος μιας «συμφωνίας» στην οποία δεν θα συναινούσε ποτέ.

Η Αγία Ευδοκία που η Εκκλησία μας γιορτάζει την 1η Μαρτίου, έζησε στους χρόνους του χριστιανομάχου βασιλιά Τραϊανού (98- 117 μ.Χ.) και γεννήθηκε στη Ηλιούπολη της Φοινίκης, από γονείς Σαμαρείτες. Ήταν δε προικισμένη από τη φύση, με σπάνια χαρίσματα, εκπληκτικής ομορφιάς. Μ’ αυτή της την ομορφιά, τρέλαινε τους νέους της εποχής της, που έτρεχαν πίσω της, να τη δουν και να τη θαυμάσουν από κοντά. Η συμπεριφορά τους αυτή, την έκαναν να νοιώθει υπερήφανη, αλαζονική,  και χωρίς σωφροσύνη. Έτσι, η ομορφιά της, αντί να προβάλλεται με ευγνωμοσύνη, σαν δώρο του Δημιουργού, έγινε παγίδα ολέθρου και όργανο της αμαρτίας. Όμως, ο φιλεύσπλαχνος Θεός, της προετοίμαζε την μεγάλη στιγμή που θα άνοιγαν τα μάτια της ψυχής, προκειμένου να γνωρίσει την Χριστιανική Πίστη και την Ορθόδοξη Διδασκαλία.

Η εγκράτεια έως το γάμο και η σταθερή μονογαμική σχέση με τον/την σύζυγο είναι οι μόνες ασφαλείς λύσεις

Θερμὸς ὁ ζῆλος, πρᾶον τὸ Πνεῦμα, φιλάνθρωπον ἡ ἀγάπη, μᾶλλον δ᾿ αὐτοφιλανθρωπία· μακρόθυμον ἡ ἐλπίς. Ὁ ζῆλος ἀνάπτει, τὸ Πνεῦμα πραΰνει, ἡ ἐλπὶς ἀναμένει, ἡ ἀγάπη συνδεῖ, καὶ οὐκ ἐᾷ σκεδασθῆναι τὸ ἐν ἡμῖν καλὸν, καὶ εἰ σκεδαστῆς ἐσμεν φύσεως, καὶ τριῶν ἑν, ἢ οὖσα μένει,

Φόρο τιμής στα 57 αδικοχαμένα θύματα του φρικιαστικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη θα αποτίσουν οι εκκλησίες σε ολόκληρη τη χώρα, καθώς οι καμπάνες τους θα ηχήσουν πένθιμα ισάριθμες φορές, στις 10 το πρωί αύριο Τετάρτη, ανήμερα της συμπλήρωσης ενός έτους από την ανείπωτη τραγωδία.

Η Βουλγαρική Εξαρχία (βουλγαρικά: Българска екзархия, προφέρεται Bâlgarska ekzarkhia) συστάθηκε ως αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία με σουλτανικό φιρμάνι, κατά παράβαση των χριστιανικών διατάξεων και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στις 28 Φεβρουαρίου (γρηγοριανό ημερολόγιο) / 12 Μαρτίου 1870, έχοντας ως έδρα την Κωνσταντινούπολη. Το φιρμάνι αυτό αναγνώριζε ουσιαστικά την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην περιοχή της μετέπειτα Βουλγαρίας μετά τη βαθμιαία αφύπνιση του βουλγαρικού εθνικισμού που είχε αρχίσει να εμφανίζεται περί το 1840 και την εκδίωξη αργότερα των Ελλήνων κληρικών από την περιοχή μετά την επάνδρωσή της με Βούλγαρους ιεράρχες.

Κατά τὴν σκοτεινὴ περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας ἔλαμψαν μὲ τὴν ἄθλησή τους πολυάριθμοι νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ ἔνδοξο μαρτύριό τους εἰσῆλθαν στὸν Νυμφώνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ διδάσκουν στὴν σημερινὴ ἐγωκεντρικὴ ἐποχή μας μὲ τὸ ἀγωνιστικό τους φρόνημα καὶ τὴν ἀκλόνητη πίστη τους.